پژوهشگران با بهره بردن از نقشه‌برداری‌های عمیق دریایی، شبیه‌سازی مسیرهای تردد و اطلاعات ژنتیکی نشان دادند که نخستین بومیان استرالیا برنامه سفر دقیقی داشته‌اند و دریانوردان ماهری بوده‌اند. این بومیان که تصور می‌شود، بین ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر بوده‌اند، اثر ژنتیکی خود را در ساکنان شمال غرب استرالیا گذاشته‌اند.
پژوهشگران در این پژوهش جدید از مدل‌سازی‌های پیشرفته‌ای، شبیه به تکنیک‌های مورد استفاده برای جستجوی هواپیمای پرواز ۳۷۰ هواپیمایی مالزی بهره برده‌اند. هواپیمای پرواز ۳۷۰ یا ام‌اچ ۳۷۰، همان هواپیمایی است که در سال ۲۰۱۴ مفقود و هرگز پیدا نشد. اما برای یافتن این هواپیما برخی از پیشرفته‌ترین فناوری‌ها به کار رفت تا بزرگ‌ترین عملیات جستجو در تاریخ لقب گیرد.
پروفسور پیتر وث از دانشگاه استرالیای غربی و همکارانش از دانشگاه جیمز کوک، مرکز DNA باستانی استرالیا، سازمان پژوهش‌های علمی و صنعتی همسود (CSIRO) و مرکز تنوع زیستی و میراث استرالیا (CABAH)، صدها مسیر ممکن را شبیه‌سازی کردند تا مسیرهای احتمالی کشتی‌های مسافران باستانی استرالیا را ردیابی کنند. آن‌ها در بررسی‌های خود به سه محل در جزایر تیمور و روتی رسیدند. در این شبیه‌سازی‌ها شاخص‌های بسیاری از جمله باد، جریان‌های اقیانوس و پارو زدن بومیان لحاظ شد.
دکتر سون اوزمان، مدیر دپارتمان باستان‌شناسی دانشگاه استرالیای غربی و یکی از پژوهشگران این تیم، گفت که این پژوهش، دیدگاه جدیدی را در مورد نخستین انسان‌هایی که به سواحل استرالیا پای گذاشته‌اند فراهم کرده است. دکتر اوزمان گفت:
این مسافران باستانی، دریانوردان ماهر بوده‌اند که برای کشف سرزمین‌های جدید به سفر می‌رفتند.
او در ادامه گفت:
سواحل استرالیا در ۵۰ هزار سال قبل، نسبت به امروز خیلی متفاوت بودند، اما به قاره‌های دیگر متصل نبودند. رشته‌ای از جزایر در شمال استرالیا وجود داشته که مسافران با عبور از آن‌ها به سرزمین اصلی استرالیا می‌رسیدند.
پژوهشگران می‌گویند که محل سکونت بومیان در استرالیا، تصادفی نبوده است، بلکه نتیجه مهاجرت بزرگ و مهارت در دریانوردی بوده است.
پروفسور شان اولم، باستان‌شناسی از دانشگاه جیمز کوک و یکی از پژوهشگران این تیم، گفت:
همیشه گمانه‌زنی‌های زیادی در مورد چگونگی ورود بومیان استرالیا به این سرزمین وجود داشته، در این مورد، بسیاری از پژوهشگران استدلال می‌کردند که ممکن است، آن‌ها به صورت تصادفی به اینجا رسیده باشند.
این نقشه برای شبیه‌سازی مسیرهای احتمالی بین جزایر تیمور و روتی و بیش از ۱۰۰ جزیره‌ای طراح شد که اکنون در سواحل کیمبرلی غرق شده‌اند
اما یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که وجود چنین شواهد دقیقی نمی‌تواند با حوادث تصادفی توضیح داده شود. به‌عقیده‌ی پژوهشگران مهاجرت نخست استرالیایی‌ها باید هدفمند، هماهنگ و به صورت گروهی بوده باشد.
آن‌ها برآورد می‌کنند، این مهاجرت به جزایر شمال غرب استرالیا بین حدود ۵۰ تا ۶۵ هزار سال پیش رخ داده است. پروفسور اولم گفت که سطح دریا در آن زمان نسبت به اکنون، ۷۵ متر پایین‌تر بوده و جزایر نواحی تیمور و روتی (که اکنون غرق شده‌اند) قابل مشاهده بوده‌اند.
او گفت:
این یافته‌ها شواهدی را فراهم کرده که نشان می‌دهد، اولین ساکنان استرالیا در ساخت قایق، دریانوردی و برنامه‌ریزی سفرهای دریایی ماهر بوده‌اند. این پژوهش باید بتواند به تغییر فرضیه‌ای کمک کند که بر اساس آن، اولین ساکنان استرالیا به‌صورت اتفاقی به اینجا آمدند و سپس با سکونت در این سرزمین، تمام مهارت‌های خود برای دریانوردی را از دست دادند.
او در ادامه گفت:
اگر آن‌ها مهارتی داشته‌اند که به آنجا برسند، به‌راحتی به استرالیا هم می‌رسیدند. وقتی در نظر بگیریم که چنین سفری ۶۰ هزار سال قبل انجام شده، به این نتیجه می‌رسیم که اولین استرالیایی‌ها زمانی که برای اولین بار به اینجا رسیدند، مهارت‌های پیچیده‌ای داشته‌اند.
اوزمان گفت:
آن‌ها باید قایق‌های خوبی می‌داشتند تا بتوانند به‌خوبی از مسیر۸۰ تا ۹۰ کیلومتری آب‌های اقیانوس عبور شوند و از آسیای شرقی به استرالیا برسند.
دانشمندان مرکز DNA باستانی استرالیا با مدل‌سازی ژنتیکی خانواده‌های بومی استرالیا به اثبات رساندند که مخزن اصلی ژنی جمعیت بنیان‌گذار استرالیا احتمالا ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر بوده‌اند که با ده‌ها قایق به این سرزمین سفر کرده‌اند.
دکتر اوزمان گفت:
آن‌ها انسان‌هایی به لحاظ آناتومی و شناختی مانند ما بوده‌اند و توانسته‌اند برای رسیدن به اینجا (از جنوب شرقی آسیا) بر انواع چالش‌ها غلبه کنند. سفر آن‌ها کاملا برنامه‌ریزی شده بود. این مسافران باستانی برای استعمار آمده بودند و طی چند هزار سال تمام استرالیا را به تصرف خود در آوردند.
یافته‌های این پژوهشگران در ژورنال Quaternary Science Reviews منتشر شده است.