هفته‌ی گذشته، دپارتمان منابع طبیعی ویسکانسین باوجود تظاهرات و مخالفت‌های شدید گروه‌های حامی محیط زیست، مجوز تأسیس کارخانه در حاشیه‌ی دریاچه‌ی میشیگان را به شرکت تایوانی فاکسکان اهدا کرد. این کارخانه روزانه هفت میلیون گالن (حدود ۲۶.۵ میلیون لیتر) آب مصرف خواهد کرد.
این کارخانه با هزینه‌ای حدود ۱۰ میلیارد دلار در حاشیه‌ی دریاچه تأسیس خواهد شد. مساحت زمین این کارخانه، ۲۰ میلیون فوت مربع (حدود ۲ میلیون متر مربع) است و در ماونت پلزانت ویسکانسین افتتاح می‌شود. نزدیک به ۲.۷ میلیون گالن از این آب که حدود ۳۹ درصد آب مصرفی را تشکیل می‌دهد، در طول فرآیند از بین می‌رود. اکثر این آب به‌صورت تبخیر از بین خواهد رفت و بقیه‌ی آن پس از تصفیه به حوضچه‌ی دریاچه باز خواهد گشت.
دپارتمان منابع طبیعی (DNR) در بیانیه‌ای اعلام کرده که این مقدار آب تنها ۰.۰۷ درصد به استخراج منابع سطحی آب این دریاچه خواهد افزود. از طرفی، فعالان محیط زیست حاضر در این منطقه، نگران مقدار آب مصرفی نیستند و نگرانی اصلی آن‌ها در ارتباط با روندی است که با تأسیس این کارخانه ایجاد خواهد شد. این روند، موارد مصرف جدیدی برای آب این دریاچه ایجاد و فرصت را برای حضور دیگر کارخانه‌ها در حاشیه‌ی آن فراهم خواهد کرد. آن‌ها معتقدند این روند به حدی ادامه خواهد یافت که به‌سرعت شاهد خشک شدن این دریاچه خواهند بود.
دریاچه‌ی میشیگان یکی از پنج دریاچه‌ی گروه Great Lakes است. این پنج دریاچه در مجموع یک‌پنجم آب سطحی جهان را تأمین می‌کنند. در طول تاریخ، آب این دریاچه تنها برای شرب و مصرف مردم عادی استفاده شده است. دریاچه‌های گروه گریت لیکس، بر اساس تفاهم‌نامه‌ای که در سال ۲۰۰۸ امضا شد، تحت حفاظت قرار دارند. در متن این تفاهم‌نامه آمده است:
هرگونه استخراج جدید از حوضچه‌ی این دریاچه‌ها ممنوع است. البته در شرایطی بسیار ویژه که استانداردهای متعددی رعایت شوند، می‌توان استثناءهایی قائل شد.
یکی از این استانداردها، کسب تأییدیه از فرمانداران هر هشت ایالت اطراف این دریاچه‌ها است. در مورد پرونده‌ی کارخانه‌ی فاکسکان، به نظر می‌رسد لابی‌هایی برای دور زدن قانون تشکیل شده و این شرکت از کسب استانداردها معاف شده باشد. از طرفی کارخانه‌ی فاکسکان در ماونت پلزانت و خارج از حوزه‌ی تحت پوشش گریت لیکس تأسیس خواهد شد. این بدان معنا است که مدیران این شرکت باید با قوانین دشوارتری روبرو شوند؛ اما مقامات تایوانی، با هوشیاری درخواست‌های خود را از شهر راسین در داخل حوزه‌ی گریت لیکس ارسال کرده‌اند.
درخواست ارسال‌شده توسط فاکسکان به دلایلی جالب توسط DNR تأیید شده است. دلیل تأیید، استفاده‌ی پایین اهالی ماونت پلزانت از آب دریاچه‌ی میشیگان است و در متن تفاهم‌نامه آمده که تجهیزات نصب‌شده برای تأمین آب اهالی فعالیت می‌کنند. نکته‌ی مهم این است که DNR به‌طور حتم می‌داند بخشی از این آب برای مصرف فاکسکان استخراج خواهد شد.
کری شومان، مدیر اجرایی گروه حفاظت از محیط زیست ویسکانسین، این تفاهم‌نامه را نقض آشکار قرارداد گریت لیکس می‌داند. از نظر او حفظ منابع گریت لیکس یکی از بهترین دستاوردهای قانونی تاریخ است که با این اقدام، تخریب خواهد شد.
سازمان Compact Implementation Coalition، گروهی است که وظیفه‌ی حفاظت و نظارت بر اجرای قرارداد گریت لیکس را بر عهده دارد. این گروه در بیانیه‌ای در مورد قرارداد اخیر، ناامیدی خود را از تصمیم DNR به این صورت اعلام کرد:
گروه CIC معتقد است که DNR نه‌تنها روح، هدف و زبان واضح قرارداد را نقض کرده، بلکه به صدای نگران هزاران شهروند ویسکانسین نیز بی‌اعتنا بوده است.
به‌هرحال گروه‌های حامی محیط زیست در تلاش هستند تا اقدام DNR را هرچه بیشتر محکوم کنند و در این میان، دولت و فاکسکان را مقصران اصلی می‌دانند. البته به نظر نمی‌رسد که تلاش‌های این گروه‌ها راه به جایی ببرد؛ چرا که این سازمان پیش از این اجازه‌ی انتشار آلودگی در هوا را نیز به فاکسکان اهدا کرده است.