شرکت فعالیتهای موشکی و فضایی ایلان ماسک به نام اسپیسایکس در حال جمعآوری ۵۰۰ میلیون دلار برای سرمایهگذاری جدید است. سرمایهگذاری مالی میتواند سود زیادی به اسپیسایکس برساند و در سه پروژهی بلندپروازانه دههی آینده این شرکت به آن کمک کند. سه پروژه دهه آینده عبارتاند از: شبکه اینترنت ماهوارهای جهانی، فضاپیمایی برای کشف و استعمار سیاره مریخ و سریعترین سیستم حملونقل جهانی.
طبق تأیید اسپیسایکس، مقالات بهروزشدهی شرکت و سری اول سرمایهگذاری به دلاویر فرستاده شده است. بر اساس سند ارائهشده به بیزنس اینسایدر توسط لاگنیاپیلبز (که اول توسط Information گزارش شد)، مجموعهی سرمایه دارای ۳ میلیون سهم جدید و قیمت هر سهم ۱۶۹ دلار آمریکا است. بدین ترتیب اسپیسایکس پولی حدود ۵۰۷ میلیون دلار آمریکا به دست میآورد.
طبق تخمین اکوئیدیت، اسپیسایکس با احتساب تمامی ۹ مرحله سرمایهگذاری اکنون با اضافه شدن حدود ۲.۲ میلیارد دلار به ارزشی معادل ۲۷.۵ میلیارد دلار رسیده است. اما ارزش دقیق شرکت تا زمان عرضهی عمومی ابتدایی یا فروش خصوصی آن نامشخص باقی خواهد ماند.
همچنین مشخص نیست چه کسی سهام اسپیسایکس را خریداری خواهد کرد؛ چرا که فروش سرمایههای خصوصی معمولا محرمانه و از پیش تعیینشده است. یکی از نمایندگان شرکت از صحبت کردن درمورد چگونگی خرج شدن پول خودداری کرد.
اما بر اساس گفتههای اخیر ماسک و گوئین شاتول، رئیس و مدیر عملیات اسپیسایکس، شرکت سه هدف بزرگ و واضح برای پول در نظر دارد.
اینترنت ماهوارهای استارلینک
یکی از بزرگترین نقشههای اسپیسایکس، استارلینک است. برنامهی استارلینک در ماه مارس (فروردین) سال جاری میلادی مورد تأیید کمیسیون ارتباطات فدرال قرار گرفت. طی این برنامه، کرهی زمین تحت محاصرهی ۱۲ هزار ماهواره ارائهدهندهی اینترنت قرار میگیرد. این تعداد بیش از ۲ برابر تعداد تمامی فضاپیماهایی است که توسط بشر به فضا پرتاب شده. هدف پروژه، دستیابی جهانی افراد به پهنای باندی با ۱۷۸ برابر سرعت کنونی بهطور میانگین در دنیا است.
در سال ۲۰۱۵ بر اساس گزارش آکامای درخصوص وضعیت اینترنت، سرعت اینترنت ۵.۶ مگابیت بر ثانیه بود. هدف استارلینک رسیدن به سرعت ۱ گیگابیت بر ثانیه است. ماسک همچنین قصد دارد اینترنت را در دسترس افرادی قرار دهد که توان خرید آن را ندارند. طبق توییت ماسک در فوریه، برنامهی استارلینک اگر با موفقیت انجام شود، به خدمت افراد محروم از اینترنت درخواهد آمد.
اسپیسایکس در حال حاضر یک کارخانهی ماهواره در ردموند واشینگتن ساخته و دو ماهواره استارلینک آزمایشی در ۲۲ فوریه به فضا پرتاب کرده است. اما تولید هزاران فضاپیما و پرتاب آنها به مدار نزدیک زمین (حتی با وجود پرتاب دهها فضاپیما همزمان با موشک فالکنهوی) نیازمند پول و سرمایه زیادی است. طبق گفتهی آجیت پای، رئیس کمیسیون ارتباطات فدرال در مورد برنامههای اسپیسایکس:
فناوری ماهواره میتواند به آمریکاییهایی که در مناطق روستایی یا از نظر اینترنتی ضعیف و بدون کابل نوری هستند، کمک کند.
موشکهای بسیار بزرگ برای مریخ و فراتر از آن
اسپیسایکس از زمان تأسیس درسال ۲۰۰۲ تاکنون پیشرفت زیادی کرده که یکی از آنها دگرگون کردن صنعت فضایی نسبتا راکد و گران است؛ تا جایی که ماسک اخیرا صبحت از یک رقابت فضایی جدید به میان آورد.
ماسک در ۶ فوریه بعد از فرستاده شدن فالکونهوی (قدرتمندترین موشک عملیاتی) صحبتهایی در خصوص انتقال منابع مهندسی شرکت اسپیسایکس به سیستمی به نام BFR (موشک فالکن بزرگ) مطرح کرد. موشک فالکن بزرگ که ماسک آن را BFR مینامد، ۱۰۶ متر ارتفاع و قابلیت پرتاب مجدد دارد. موشک میتواند ۱۰۰ نفر را به همراه ۱۳۶ تن بار به مریخ ارسال کند.
طرح BFR دارای دو بخش است: یک موشک ۵۸ متری، فضاپیما را به مدار نزدیک زمین میبرد و یک فضاپیمای ۴۷ متری به سمت ماه یا مریخ حرکت میکند.
همهی اجزای موشک با متان مایع و اکسیژن کار میکنند. BFR خودش فرود میآید و قابلیت استفادهی مجدد دارد؛ این قابلیت هزینههای دیگر را کاهش میدهد. اولین پرتاب بدون سرنشین موشک به مریخ بهطور خوشبینانه درسال ۲۰۲۲ انجام خواهد شد و به دنبال آن پرتاب بعدی به همراه سرنشینان درسال ۲۰۲۴ صورت خواهد گرفت.
فالکون ۹
سیستم ب هدلیل هزینهی کم احتمالی، بارها مانند یک هواپیمای جت مورد استفاده قرار خواهد گرفت. طبق تصور ماسک، BFR با گذشت زمان جایگزین تمامی خدمات شرکت اسپیسایکس خواهد شد. ماسک در دسامبر گفت:
ما خواستار یک سیستم، یک تقویتکننده و یک فضاپیما برای جایگزینی فالکون ۹، فالکون هوی و دراگون هستیم. اگر بتوانیم به هدفمان برسیم، تمامی منابع مورد استفاده فالکون ۹، هوی و دراگون برای این سیستم به کار گرفته خواهند شد.
اسپیسایکس اخیرا محل متروکهای در بندر لسآنجلس را برای ساخت یک کارخانه ۱۸,۵۸۰ مترمربعی در نظر گرفته است تا فضاپیماها و موشکهای تقویتی BFR را در آنجا بسازد. این مکان در ۲۲ کیلومتری جنوب دفتر مرکزی شرکت اسپیسایکس قرار دارد و مکانی ایدهآل برای انتقال موشکها از طریق آب به مکانهای پرتاب برای آزمایش در تگزاس است. ماسک بهتازگی از یک ابزار ۹ در ۱۲ متری برای ساخت سیستم فضاپیما از کامپوزیت فیبر کربن رونمایی کرد. اسپیسایکس ابزار دیگری را هم برای شروع ساخت فضاپیماها به بندر فرستاد.
پرتابهای آزمایشی در تکزاس برای سال آینده برنامهریزی شدهاند، ولی اصلا ارزان نیستند. البته ۵۰۰ میلیون دلار میتواند به اجرایی شدن طرح کمک کند. طبق گفته شاتول، رئیس اسپیسایکس در کنفرانس تد در روز چهارشنبهی هفتهی گذشته، او حتی انتظارات بیشتری درمقایسه با ایلان ماسک از FBR دارد. او گفت:
مریخ خوب است، ولی مناسب مردم نیست. من خواستار یافتن انسانها یا هر چه خودشان را صدا میزنند در یک منظومه شمسی دیگر هستم.
سریعترین سیستم حمل و نقل دنیا
سیستم موشک بزرگ اسپیسایکس تنها برای رسیدن به مناطق دور از زمین مناسب نیست. ماسک گفته است:
اگر ما چنین سیستمی برای رفتن به ماه و مریخ میسازیم، پس چرا از آن برای رفتن به مکانهای دیگر روی خود کره زمین استفاده نکنیم؟
فضاپیماهای BFR
طبق گفتهی اسپیسایکس، یک فضاپیمای BFR میتواند با سرعتی بیش از ۷.۴ کیلومتر برثانیه حرکت کند که چنین سرعتی ۱۲ برابر جتهای فراصوت کنکورد است؛ بنابراین میتواند به سریعترین سیستم حملونقل دنیا تبدیل شود. طبق ویدیوی اسپیسایکس، مسافران میتوانند در ۲۵ دقیقه از لسآنجلس به نیویورک، در ۲۷ دقیقه از بانکوک به دبی و در ۲۹ دقیقه از لندن به نیویورک و در ۴۰ دقیقه از دهلی به سانفرانسیسکو بروند. لیروی چیرائو، فضانورد سابق ناسا به بیزنس اینسایدر گفت:
پیادهسازی و ارزان شدن چنین سیستمی بسیار غیر عادی و عجیب است. ولی طبق شناخت من از ایلان ماسک، او از عرصه خارج نخواهد شد.
طبق گفته شاتول در کنفرانس تد، این سیستم احتمالا در دههی آینده قادر به ارائه داده خدمات به مشتریها خواهد بود. نیم میلیارد دلار برای دگرگون کردن اینترنت، فرستادن افراد به مریخ و برپایی یک سیستم پرواز موشکی، کافی نیست، چه برسد به پوشش همهی پروژهها بهصورت همزمان. اما برای شرکتی که تابهحال بدون تزریق مستقیم پول نقد بدین شکل، کارهای زیادی انجام داده است، میتواند شروع خوبی رقم بزند.