بر اساس مطالعات انجام‌شده توسط انجمن روانشناسی آمریکا بودن یک دانشجوی مسئول، داشتن علاقه به مدرسه و نیز داشتن مهارت‌های خوب خواندن و نوشتن، نه تنها موجب کسب نمرات خوب توسط دانش‌آموزان می‌شود، بلکه با صرف نظر از ضریب هوشی، موقعیت اجتماعی و اقتصادی والدین یا دیگر عوامل شخصیتی، می‌تواند پیش‌بینی‌کننده‌ی موفقیت تحصیلی و موفقیت شغلی آنها نیز باشد.
مارین اسپنگلر، نویسنده‌ی اصلی مقاله از دانشگاه توبینگن، می‌گوید:
پژوهشگران آموزشی، دانشمندان علوم سیاسی و اقتصاددانان علاقه‌ی زیادی به ویژگی‌ها و مهارت‌هایی که والدین، معلمان و مدارس باید برای افزایش شانس موفقیت در زندگی آینده در دانش آموزان پرورش دهند، دارند. پژوهش‌های ما نشان داده است که رفتارهای خاص در دبیرستان اثرات طولانی‌مدت روی زندگی سال‌های بعد دارد.
اسپنگلر و همکارانش داده‌های جمع آوری شده توسط موسسه‌ی تحقیقات امریکایی مربوط به ۳۴۶۶۶۰ دانش‌آموز دبیرستانی آمریکایی در سال ۱۹۶۰ و نیز اطلاعات ۸۱۹۱۲ نفر از آن دانش آموزان در ۱۱ سال بعد و اطلاعات ۱۹۵۲ نفر از آنها در پنجاه سال بعد را تجزیه تحلیل نمودند. در فاز اول مطالعه، اطلاعات اولیه از دبیرستان شامل رفتارهای مختلف دانش آموزان و نگرش آنها، ویژگی‌های شخصیتی، توانایی‌های شناختی، وضعیت اجتماعی-اقتصادی والدین و عوامل جمعیت شناختی مورد بررسی قرار گرفتند. در ادامه پیشرفت کلی تحصیلی، درآمد و اعتبار شغلی آنها اندازه گیری شد.
مسئول، علاقمند به مدرسه و داشتن مشکلات کمتر در ارتباط با خواندن و نوشتن برای یک دانش‌آموز، به‌طور معنی‌داری با پیشرفت تحصیلی بیشتر و یافتن شغل معتبرتر در یازده سال و پنجاه سال پس از دبیرستان، مرتبط بود. حتی زمانی که پژوهشگران عوامل دیگری همچون وضعیت اجتماعی-اقتصادی والدین، توانایی‌های شناختی و ویژگی‌های شخصیتی کلی دانش آموزان را در نظر گرفتند، باز هم این عوامل دارای نقش بودند.
در حالی که نتایج فوق عجیب نیستند، اسپنگلر اشاره کرد که چگونه رفتارهای قابل‌اعتماد خاص در مدرسه می‌تواند موفقیت‌های بعدی افراد را پیش‌بینی کند. طبق گفته‌ی اسپنگلر، تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها نشان می‌دهد که پیشرفت تحصیلی بیشترین نقش را کلی دارد. او گفت:
به ویژگی‌ها و رفتارهای دانش‌آموزان در دبیرستان پاداش داده شده بود و این منجر به پیشرفت تحصیلی بیشتر شده بود، این امر به نوبه‌ی خود با اعتبار و درآمد شغلی بیشتر در آینده ارتباط داشت. این مطالعه نشان می‌دهد که رفتارهای خاص در دوره‌های مهم زندگی می‌تواند پیامدهای دراز مدت برای زندگی فرد داشته باشد.
جزئیات این مطالعه در ژورنال Personality and Social Psychology منتشر شده است.