سکونت در مناطق جغرافیایی دورافتاده با چالش‌ها و تجربه‌های متفاوتی همراه است. در کنار ما باشید تا با سفر به شمالی‌ترین سکونتگاه انسان با یکی از این نقاط دورافتاده آشنا شویم.
آشنایی با مکان‌های دورافتاده‌ای که محل سکونت گروهی از انسان ها است تجربه‌ای لذت‌بخش است که ما را تشویق می‌کند تا با سفر به این نقاط زمین، دست به ماجراجویی بزنیم و با محیط‌های تازه‌ای روبرو شویم. در ادامه این مقاله قصد داریم تا شما را در یک سفر کوتاه به یکی از این مناطق دورافتاده در نزدیک قطب شمال ببریم. در این سفر با کجارو همراه شوید.
در «منطقه کیکیکتاآلوک» (The Qikiqtaaluk Region) «نوناووت» (Nunavut) یکی از قلمروهای وابسته کانادا سکونتگاه کوچکی به نام «آلرت» (Alert) قرار دارد. موقعیت جغرافیایی این سکونتگاه نشان دهنده بالاترین عرض جغرافیایی است که انسان موفق شده است به صورت دائم در آن سکونت گزیند.
فاصله آلرت با مرکز قطب شمال تنها ۸۱۷ کیلومتر است. در اصل پیدایش این سکونتگاه مرهون یک ایستگاه هواشناسی است که دولت کانادا در سال ۱۹۵۰ در این منطقه مستقر کرد. زمین این منطقه در بیشتر روزهای سال با یک لایه منجمد از یخ و برف پوشیده شده است. به همین علت گیاهان بسیار اندکی در اینجا می‌رویند و جانوران این منطقه نیز بسیار اندک است.
موقعیت جغرافیایی سکونتگاه آلرت در قطب شمال
آب‌وهوای آلرت سرد بری است؛ یعنی در طول بخش عمده سال با هوایی بسیار سرد و خشک در این منطقه روبرو هستیم. به خاطر نزدیکی به قطب شمال، آب‌وهوای این منطقه تحت تاثیر هوای سرد اقیانوس منجمد شمالی قرار دارد.
میزان بارش سالیانه در آلرت بسیار پایین‌تر از سطح متوسط جهانی است و به ندرت در طول یک سال از ۱۵۴ میلی‌متر بالاتر می‌رود.
طبق برخی گزارش‌ها، جمعیت ثابت این منطقه کمتر از ۱۰ نفر است؛ اما در طول سال، جمعیت غیر دائمی آن به بیش از ۲۰۰ نفر می‌رسد. در سال‌های اخیر به علت استقرار متخصصان آب‌وهواشناسی، بازدید فصلی اقلیم‌شناسان، زمین‌شناسان، متخصصان اقیانوس‌شناس، جانورشناسان، فعالیت نیروهای نظامی کانادا و همچنین ورود گردشگران، همواره جمعیت قابل توجهی در آلرت سکونت داشته‌اند.
در سال‌های اخیر با رفت‌وآمدهای مکرر این افراد به این منطقه، شهرت آلرت بسیار زیاد شده است و رفته رفته این محل را به یکی از مقاصد گردشگری قطبی در کانادا و آمریکا تبدیل کرده است.
بسیاری از بازدیدکنندگان برای آشنایی با محیط طبیعی بکر، نزدیکی به قطب شمال، مشاهده حیوانات بومی و همچنین تماشای شفق قطبی به آلرت سفر می‌کنند.
مهم‌ترین راه دسترسی به آلرت از طریق فرودگاهی است که روی پهنه‌های پوشیده از یخ و برف این منطقه ایجاد شده است. به همین خاطر علاوه بر بازدید از طبیعت قطبی این منطقه، گردشگران فرصت آن را خواهند یافت تا جزو معدود افرادی باشند که با هواپیما، روی زمین‌های پوشیده از یخ و برف فرود می‌آیند.
نکته جالب در مورد سفر هوایی به این منطقه آن است که مسافران می‌توانند سفر خاطره‌انگیز خود را به آلرت با هواپیماهای غول‌پیکر هرکولس ۱۳۰ آغاز کنند.
بازدیدکنندگان آلرت می‌توانند با آسودگی زیادی زندگی در نزدیک مرکز قطب شمال را تجربه کنند؛ چرا که امکانات پزشکی اضطراری در آن وجود دارد و همیشه می‌توانند به یاری امکانات ارتباطی پیشرفته آن، با سایر نقاط جهان به برقراری ارتباط بپردازند.
کسانی که به آلرت سفر می‌کنند فرصت آن را می‌یابند تا از همراهی و صحبت با دانشمندانی که در این منطقه استقرار دارند نهایت استفاده را ببرند و همزمان با استفاده از خودروهای برف‌نورد یا سورتمه‌های برفی، به گشت‌وگذار در طبیعت وحشی و پوشیده از برف و یخ این منطقه بپردازند.
اگر در فصل گرم سال به آلرت سفر کنید، فرصت آن را خواهید یافت تا از نزدیک، معدود گیاهانی را که در یکی از سردترین نقاط کره زمین می‌روید، با چشم خود ببینید و از تابستان کوتاه آن نهایت لذت را ببرید.
یکی از جاذبه‌های گردشگری دیگر در آلرت مربوط به بنای یادبودی است که برای قربانیان سقوط هواپیمای هرکولس ۱۳۰ در ۳۰ اکتبر ۱۹۹۱ در ۱۶ کیلومتری جنوب آلرت برپا شده است. در این حادثه ۵ نفر جان خود را از دست دادند. کسانی که به آلرت سفر می کنند، اگر در طول سفر فرصت یابند، از این یادبود بازدید می‌کنند تا خاطره قربانیان آن حادثه را زنده کنند.
