نقل قول مشهوری از نیل آرمسترانگ، فضانورد آمریکایی و نخستین انسانی که قدم به کره‌ی ماه نهاد، وجود دارد که می‌گوید: هر انسانی طی زندگی خود دارای تعداد محدودی ضربان قلب است؛ نباید این تعداد ضربان قلب را با تمرینات ورزشی به هدر داد!
البته این جمله که بسیاری معتقدند اصلا آرمسترانگ آن را نگفته است، به این صورت اصلا درست نیست؛ ولی در این زمینه مطالعه‌ای انجام شده و از دیدگاه متفاوتی به این موضوع نگریسته است. بر اساس این مطالعه، حداقل یک نوع رابطه بین ضربان قلب و طول عمر مورد انتظار ما وجود دارد. در سال ۲۰۱۳ گروهی از پژوهشگران دانمارکی نتیجه‌ی ۱۶ سال مطالعه روی ۵۲۰۰ مرد را در ژورنال BMJ Heart منتشر کردند. از حدود ۲۸۰۰ نفر که اطلاعات پزشکی مناسبی را فراهم کرده بودند، کمی بیش از یک سوم آن‌ها در پایان دوره‌ی آزمایشی به دلایل مختلف، فوت کردند. با بررسی سازگاری سرعت‌های ضربان قلب در حالت استراحت با نرخ مرگ و میر، دانشمندان اعتقاد پیدا کنند که ضربان بالاتر با خطر بالاتر مرگ همراه است.
برای مطالعه‌ی این که آیا افزایش تعداد ضربان قلب در حالت استراحت (RHR) عامل خطر مستقلی برای مرگ‌ومیر است یا صرفا یک نشانگر از شرایط جسمی است، این بررسی انجام شد. این مورد در قالب یک مطالعه‌ی کوهورت (هم‌گروهی) انجام شد: یک مطالعه در طول زمان از مردان شاغل سالم میانسال. افراد با ریتم نرمال سینوسی قلب و بدون بیماری قلبی‌عروقی شناخته شده یا دیابت برای مطالعه انتخاب شدند. افراد بر اساس سطح RHR به گروه‌هایی دسته‌بندی شدند. همبستگی با مرگ‌ومیر با استفاده از مدل‌هایی با در نظر گرفتن نقش عوامل وضعیت جسمانی و عوامل خطر ساز متعارف بیماری‌های قلبی‌عروقی، مورد مطالعه قرار گرفت.
به‌طور کلی پس از تصحیح برای عوامل مربوط به شرایط جسمانی و عوامل خطر ساز مشکلات قلبی عروقی، افزایش RHR با مرگ‌ومیر، ارتباط بالایی داشت. RHR بالارفته یک عامل خطر برای ماندگاری، مستقل از شایستگی جسمانی، فعالیت‌های جسمانی و عوامل همبسته با مشکلات قلبی‌عروقی بود. افرادی که دارای ضربان قلب استراحت بین ۷۱ تا ۸۰ در دقیقه بودند، نسبت به افراد دارای نرخ ضربان قلب زیر ۵۰، طی این دوره از آزمایش دارای ۵۱ درصد احتمال مرگ بیشتر بودند. در سرعت بین ۸۱ و ۹۰ در دقیقه، این خطر دو برابر می‌شد. در نرخ بالاتر از ۹۰ این احتمال سه برابر بود.
این وب سایت را مطالعه کنید تا بتوانید تعداد ضربان قلب خود را با موجودات دیگر مقایسه کنید.
انسان دارای متوسط سرعت ضربان قلب حدود ۶۰ تا ۷۰ ضربه در دقیقه است. ما تقریبا ۷۰ سال عمر می‌کنیم و در طی این زمان قلب ما بیش از دو میلیارد ضربه خواهد زد. جوجه‌ها دارای نرخ بیشتر ۲۷۵ ضربان در دقیقه هستند و فقط ۱۵ سال زندگی می‌کنند. آن‌ها هم حدود ۲ میلیارد ضربه طی طول عمر خود خواهند داشت. ما به‌نظر خوش شانس می‌آییم؛ ضربان قلب یک وال حدود ۲۰ ضربه در دقیقه است و تنها کمی بیش از ما زندگی می‌کند. تعداد ضربان قلب کل او زیر یک میلیارد است. یک فیل طی ۷۰ سال عمر خود با تعداد ۳۰ ضربه در دقیقه در کل زندگی حدود یک میلیارد ضربه دارد. همستر کوچک دارای سرعت ۴۵۰ ضربه در هر دقیقه است و طول زندگی او سه سال است. کل ضربان های قلب او کمی زیر یک میلیارد است.
هرچند این قانون با توجه به تفاوت‌های میلیونی که می‌توانیم بین موارد مختلف ببینیم، چندان هم محکم نیست. باید تاکید کنیم که نتیجه‌ی این مطالعه اصلا نشان‌دهنده‌ی ارتباط فعالیت جسمانی و مرگ نیست و شما با خیال راحت می‌توانید ورزش کنید!