انتخاب هم‌تیمی توسط اعضای گروه، بازدهی آن را بالا می‌برد

دفعه‌ی بعد که خواستید افراد خود را به تیم‌های جداگانه تقسیم کنید، اجازه بدهید خودشان هم‌گروهی‌شان را انتخاب کنند.

اخیرا محققانی از دانشگاه میشیگان، کارولینای جنوبی و ایالت اوهایو تحقیقی در مورد اینکه افراد چگونه در کار‌های گروهی با یکدیگر بهتر همکاری می‌کنند، انجام داده‌اند. آن‌ها متوجه شدند تیم‌هایی موفق بوده‌اند که اعضای آن‌ها، هم‌تیمی خود را خودشان انتخاب می‌کردند.

در این مطالعه که در مقالات آکادمی ملی علوم آمریکا آمده است، از ۸۱۰ نفر خواسته شد با یکدیگر بازی‌ آنلاین انجام دهند. قانون بازی‌ به این صورت است که هر بازیکن در ابتدا ۱۰۰۰ واحد پول دارد. اگر بازیکنی مایل به دادن ۵۰ واحد از پولش به فرد دیگری باشد، آن فرد ۱۰۰ واحد دریافت می‌کند؛ درحالی‌که فردی که پول می‌دهد، تنها ۵۰ واحد از حسابش کم می‌شود.

برخی از بازی‌ها شامل گروه‌هایی تصادفی از افراد شرکت‌کننده بودند؛ درحالی‌که برخی دیگر، از گروه‌های کوچکی تشکیل می‌شدند که به‌نوعی با یکدیگر مرتبط بودند؛ همانند سناریو‌های واقعی که مردم در آن‌ها جمع می‌شوند. در این دو نوع چینش، محققان برخی از تیم‌ها را ایستا و برخی را پویا کردند. ایستا، به این مفهوم که تیم‌ها نمی‌توانند اعضای خود را عوض کنند و پویا، یعنی تیم‌ها برای تعویض عضوهایشان دارای انعطاف‌پذیری هستند.

بر اساس اطلاعات حاصله، بازیکنان مشهوری که پول خود را به اشتراک می‌گذاشتند، برخی‌ از بازی‌ها را تحت تأثیر قرار دادند. با این وجود، محققان متوجه شدند که افرادی با شهرت بالا و عملکرد خوب، هم‌گروهی‌های چندان عالی نبودند. در عوض، تیم‌هایی بهترین عملکرد را داشتند که افرادشان به‌ نوعی با یکدیگر ارتباط داشتند و پویا بودند.

دیوید مِلامد، نویسنده اصلی این تحقیق، چنین اظهار نظر می کند:

 نکته‌ای حائز اهمیت، توانایی تغییر ساختار شبکه‌ی تیم بود. هم‌چنین الگوی روابط، سبب به وجود آوردن تغییر شد. کسانی که در گروه‌هایی قرار داشتند که افرادشان دارای روابط بیشتر و گوناگون بودند، همکاری بهتری نشان دادند؛ نکته‌ای که در زندگی روزمره به‌وضوح دیده می‌شود.

این تحقیق توسط ارتش ایالت متحده آمریکا پشتیبانی می‌شد. این مطالعه برای آشکار کردن ساختار‌هایی که می‌توانند رقابت و خنثی‌سازی نیرو‌های دشمن را نشان دهند، انجام شد. هم‌چنین محققان اعلام کردند که نتیجه‌ی این مطالعه می‌تواند در مکان‌های کاری نیز به کار برده شود.

بنابر نکاتی که گفته شد، دادن استقلال و اختیار برای تشکیل تیم به افرادی که با یکدیگر روابط نزدیکی دارند، می‌تواند به نتایج بهتری منجر شود.